ကၽြႏ္ုပ္ ႏွင္႔ လူပ်ဳိၾကီးယၾတာ (၁)

        တစ္ေန႔သ၌ ကၽြႏု္ပ္ေနထိုင္ရာ ဒိုက္ေအျမိဳ႕ ငပိစိမ္းသား ျခံတြင္ ကၽြႏ္ုပ္သည္ နံနက္ခင္း၏ အလွအား ခံစားရန္အလို႔ငွာ ဒရင္းဘက္ေလးေပၚတြင္ လွဲေလ်ာင္းကာ ပတ္၀န္းက်င္အလွအား ၾကည္႔ရႈခံစားေန ေလသည္။ ထိုအခိုက္ လြန္စြာမွပင္ သုတ္သီးသုတ္ျပာႏိုင္လွေသာ ဗရုတ္သုတ္ခ၊ ျဗဳတ္စျပဲေလာင္း၊ အုတ္ၾကားျမတ္ေပါက္၊ ဓါတ္တိုင္ေသးပန္း၊ ဆလပ္ရြက္ေခါင္းျမီးျခံဳ ၊ ေဂၚဖီထုပ္ ေခါင္းဦးကာ၊ ဇလီဖာတုံး ခ်ီးကုန္းေသာ ကိုျငိမ္းႏိုင္ဆိုေသာ လူၾကီးသည္ ေရာက္ရွိလာေလ၏။ ထိုေနာက္ မေျပာမဆိုပင္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေဘးနားသုိ႔ ၀င္ထိုင္ကာ ဖတ္လတ္စစာအုပ္ျဖစ္ေသာ ပါးရွား နကၡေဗဒင္ဆရာ အယ္လ္ ဟာကင္မ္၏ ဂ်ဴဒီရွာ ဂီမာစပီယာ  စာအုပ္ကို ေကာက္ကိုင္ကာ ဟိုလွန္ဒီလွန္ လုပ္ေနေလသည္။ကၽြႏ္ုပ္မွာ ထိုလူၾကီး ေရာက္ရွိလာေသာေၾကာင္႔ အေတာ္ပင္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္မိေခ်၏။ ကၽြႏ္ုပ္၏ သာယာမႈအေပါင္းမွာလည္း ခ်ဳပ္ျငိမ္းေလျပီဟု စိတ္တြင္ မွတ္ထင္မိေလ၏။ ထိုေၾကာင္႔ ကၽြႏ္ုပ္မွာ တဖက္သို႔ လွည္႔ကာ လူၾကီးလူေကာင္းတို႔ မျပဳလုပ္အပ္ေသာ ကၽြတ္ ဟူေသာ အမူအရာအား ျပဳလုပ္ကာ တဖက္သို႔ လွည္႔ေနလိုက္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ ထိုအလိုက္ကန္းဆိုး မသိေသာ လူၾကီးသည္ ကၽြႏု္ပ္၏ အမူအရာအား ဂရုမထား ဘိအလား စာအုပ္အား ဟိုလွန္ဒီလွန္ပင္ လုပ္လ်က္ရွိေခ်၏ ။ ကၽြႏု္ပ္မွာ မတီးလ်င္ မျမည္ဟူေသာ ဆိုရိုးစကားအရ ကိစၥျမန္ျမန္ျပီးရန္ အလို႔ငွာ လာရင္းကိစၥအား ေမးျမန္းရေလေတာ႔၏။

‘ ဒီမွာ ကိုျငိမ္းႏိုင္ က်ဳပ္ဆီကို ဘာလာလုပ္ရျပန္တာတုန္း.. ခင္ဗ်ားဟာခင္ဗ်ား ဘေလာဂ္႔ေလးဘာေလးေရးျပီး အျငိမ္႔သား ထိုင္ေနပါေရာ႔လား..’’

ထိုအခါမွပင္ ထိုလူၾကီးသည္ ကၽြႏ္ုပ္ဘက္သို႔ လွည္႔ကာ စပ္ျဖီးျဖီး မ်က္ႏွာႏွင္႔ ျပန္ေျပာေလ၏။

“ အဲ႔လို ထိုင္ေနလို႔ မျဖစ္လို႔ေပါ႔ ဆရာရယ္.. အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ ဆရာဆီ အကူညီလာေတာင္းတာပါ.. ျပီးေတာ႔ ဆရာက ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးမွာ ဘယ္ေလာက္ အစြမ္းထက္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိထားတယ္ေလ..”

“ ေနပါဦးဗ်ာ… ဒီေလာက္ေတာင္ ညႊန္းေနရင္ေတာ႔ ခင္ဗ်ား မိန္းမလိုခ်င္ျပန္ျပီနဲ႔ တူတယ္..”

“ သိပ္ဟုတ္တာေပါ႔ ဆရာရယ္.. ဆရာက တကယ္ကို အကုန္လုံးကို သိေနတာပဲ.. ဟဲဟဲ.. မထူးေတာ႔ပါဘူးဗ်ာ..ေျပာရေတာ႔မွာေပါ႔ ..ဒီလို ဆရာရဲ႕ ဆရာအရင္တုန္းက ေပးတဲ႔ ယၾတာ ေတြက ေကာင္းပါတယ္ ဒါေပမယ္႔ သိတဲ႔ အတိုင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္က လုပ္လိုက္ရင္ တလြဲဆိုေတာ႔ ကေျပာင္းကျပန္ ေတြ ျဖစ္ကုန္တာေပါ႔.. အခုတခါေတာ႔ လုံး၀ကို လြဲလို႔မရဘူးဆရာေရ… ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကိုမွ မရရင္ ရူးေတာ႔မွဗ်.. အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ ဆရာကို အကူညီေတာင္းရတာပါ.. လုပ္ပါဦးဆရာ.. ဒီတစ္ခါေတာ႔ ကြက္တိျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားပါ႔မယ္..ဆရာ …”

ထိုအခါကၽြႏ္ုပ္မွာ သူ႔အား အရင္တုန္းက ေပးခဲ႔ေသာ ယၾတာအား ျပန္လည္ အမွတ္ရမိေလ၏။ ထိုအခါတုန္းကလည္း ယခုအတိုင္းပင္ ကၽြႏ္ုပ္ဆီသုိ႔ ေရးၾကီးသုတ္ပ်ာ လာကာ အကူညီေတာင္းသျဖင္႔ ကၽြႏု္ပ္မွာ လည္း တတ္ထားသည္႔ပညာ မေနသာဆိုသကဲ႔သို႔ ယၾတာ လုပ္ေပးခဲ႔ရဖူး၏။ ယင္းယၾတာမွာ ေႏွာင္းလူတို႔ သိရန္အလို႔ငွာ ေဖာ္ျပလိုက္ရေပ၏။ ယၾတာက ဤသို႔ျဖစ္၏။ မိန္းမလ်ာတစ္ေယာက္၏ ပါးမွ သနပ္ခါးကို ယူကာ ပူပူေႏြးေႏြးေသျပီခါစ မုဆိုးမ၏ အုတ္ဂူေရွ႕သို႔ သြား၍ တစ္လတိတိ သနပ္ခါးျဖင္႔ ထိုအုတ္ဂူအား သုတ္ကာ ငိုေၾကြးရမည္ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ထိုကိစၥ၏ လ်ဳိ၀ွက္ခ်က္ကိုလည္း မည္သူမွ်သိ၍ မရေပ။ ကိုျငိမ္းႏိုင္ၾကီးမွာ ထိုအတိုင္းပင္ လိုက္လုပ္ရွာေလ၏။ သို႔ေသာ္ တစ္ပတ္ပင္ မျပည္႔ေသး မိန္းမလ်ာကို ပေရာပရီ သြားလုပ္ေသာ ေၾကာင္႔ ထိုမိန္းမလ်ာက ၄င္းအား သနားကာ လက္ထပ္မည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင္႔ ထြက္ေျပးခဲ႔ရေလသည္။ သူၾကိဳက္ေသာ ေကာင္မေလးကလည္း အထင္လြဲကာ အသည္းကြဲ၍ ခ်က္အရက္ေသာက္ျပီး လမ္းေဘးမွာ မူးလဲစဥ္ ခ်ီးကားျဖတ္ၾကိတ္ကာ ေဆးရုံေရာက္ခဲ႔ရေလ၏။ ကၽြႏ္ုပ္မွာလည္း နာမည္ပ်က္ရေလ၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ သူ႕အား ယခုတစ္ခါ ယၾတာေပးရန္ အေတာ္ပင္ စဥ္းစားယူရေလသည္။ သို႔ေပမယ္႔ ၄င္းႏွင္႔ ကၽြႏု္ပ္မွာ မ်က္ႏွာ နာရမည္႔သူမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ မေပးျပန္လ်င္လည္း မေကာင္းဘူးဟု စိတ္တြင္ မွတ္ခ်က္ခ်မိေလ၏။ ထိုအခ်ိန္ တြင္ ေနလုံးသည္ ေကာင္းကင္ထက္သို႔ အေတာ္ပင္ ျမင္႔တက္လာေခ်သည္။ ထိုအခါကၽြႏ္ုပ္မွာ မနက္စာမစားရ ေသးသည္႔ အျဖစ္ကို သတိရေလ၏။ ထိုေၾကာင္႔ ကိုျငိမ္းႏိုင္ၾကီးအား မနက္စာ စားမစား ေမးရေခ်၏။

"ကိုင္း.. ကိုျငိမ္းႏိုင္ ေနေတာင္ အေတာ္ ျမင္႔တက္လာျပီ..ခင္ဗ်ားလည္း ဗိုက္ဆာေ၇ာေပါ႔.. က်ဳပ္တစ္ခုခု စီစဥ္လိုက္မယ္ ဘယ္ႏွယ္႔ ရွိစ"

ကၽြႏ္ုပ္၏ စကားကို ၾကားရေသာအခါ ကိုျငိမ္းႏိုင္ၾကီးမွာ အစားစာ ငတ္ျပတ္ေနေသာ ဇူစကာပုဏၰား၏ မ်က္ႏွာမ်ဳိးျဖင္႔ ကၽြႏု္ပ္အား ၀မ္းသာအားရ ၾကည္႔ကာ ေျပာေလ၏။

"ေကာင္းတာေပါ႔.. ဆရာရယ္.. ကၽြန္ေတာ္႔မွာ သူ႔စိတ္နဲ႔ အစားပ်က္အအိပ္ပ်က္နဲ႔ လူေတာင္ ပိန္လာပါျပီဗ်ာ. အခုလည္း ဆရာဆီကိုလာတာ ထမင္းေတာင္ မစားခဲ႔ရေသးဘူး.. ဗိုက္ထဲမွာလည္း ႏွဲမႈတ္ေနသလို တဂြီဂြီ တေဂၚေဂၚနဲ႔ ျဖစ္ေနျပီဆရာ.. ျမန္ျမန္ေလးသာ စီစဥ္လိုက္ပါေတာ႔..ဟီးဟီး"

ထိုလူၾကီးသည္ လြန္စြာမွပင္ အရွက္မရွိေသာ မ်က္ႏွာႏွင္႔ အထက္ပါစကားမ်ားအား ေျပာကာ သူ၏ ဗိုက္အား တဘုတ္ဘုတ္ ပုတ္ျပေလ၏။ ကၽြႏု္ပ္လည္း သနားသြားရကာ မနက္စာစားေသာက္ရန္ ေစ်းသြားဖို႔ ျပင္ဆင္ရေလသည္။

"ေကာင္းျပီ..ဒါဆိုဒီမွာ ခဏေစာင္႔ဗ်ာ..က်ဳပ္ေစ်းသြားျပီ စားေသာက္ဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္စရာေတြ သြား၀ယ္လိုက္ဦးမယ္.."

"ေကာင္းတယ္ဆရာ … ျမန္ျမန္သာသြား "

"ေၾသာ္… ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ား ေပါက္ကရေတြေတာ႔ ေလွ်ာက္မလုပ္ထားနဲ႔ေနာ္.. ျငိမ္ျငိမ္ေနဗ်..က်ဳပ္စိတ္ခ်လက္ခ် သြားမယ္"

"ေၾသာ္… ဆရာရယ္.. သြားသာသြားပါ.. ေျပာေနတာနဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ကုန္ေနပါျပီ.."

ကၽြႏ္ုပ္မွာ  ထိုလူၾကီးအား စိတ္မခ်ေသာ္လည္း ေစ်းေနာက္က်မည္႔ ဆိုးေသာေၾကာင္႔ ေခြးေျခဖုံး ရပ္ကြက္ 

 အနီးမွ အပုပ္ေစ်းအား ေျပးရေလေတာ႔၏။ ေစ်းမွျပန္ေရာက္ေသာ္ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရျပန္၏။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေစ်းမွ၀ယ္လာ ေသာ ပစၥည္းမ်ားအား ျခင္းေတာင္းထဲမွာ ထုတ္ကာ စတင္ခ်က္ျပဳတ္ေလေတာ႔၏။ ငါးသေလာက္ကို နံနံပင္အုပ္ကာ ႏွပ္ထားလိုက္ေလ၏။ တညင္းသီးကို ေလးစိပ္စိပ္ကာ ေဂြးေတာက္ရြက္ ႏွင္႔ ဟင္းခ်ဳိခ်က္ေလ၏။  ၾကက္ဥကို ႏို႕ဆီႏွင္႔ ေၾကာ္ထားရျပန္၏။ ယင္းတို႔ကို အရင္ျပဳလုပ္ကာ ၾကက္သားအား ခုတ္ကာ ၾကက္ဟင္းခါးသီးႏွင္႔ နယ္ထား၏။ ငါးသေလာက္ က်က္ေသာအခါမွာ ၾကက္သားအိုးအား တင္လိုက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ တို႔စရာအတြက္ ျပင္ဆင္ရေလ၏။ ငပိရည္ကိုက်ဳိကာ က်က္ေသာ္ ငရုတ္သီးအက်က္မႈန္႔မ်ားမ်ား ၊ ကုလားေအာ္သီး အေတာင္႔ႏွစ္ဆယ္ႏွင္႔ ေဖ်ာ္ရေလ၏။ တို႔ရန္အတြက္မႈ အိမ္သာနားမွာ တမာရြက္မ်ားကိုခူးကာ ေရစိမ္ထားေလ၏။ ထိုျပင္ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေၾကာ္၊ သံပုရာရည္ ျဖန္းထားေသာ ေရွာက္သီးသုတ္၊ ရွာလကာရည္ႏွင္႕ မန္က်ီးသီးေရာႏွယ္ထားေသာ ဟင္းအရံမ်ားကို ျပင္ဆင္ရျပန္ေလ၏။ အလုံးစုံျပီးေသာအခါ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ၏ ထမင္း၀ိုင္းသည္ စားရန္အသင္႔ျဖစ္ေလ၏။ မေန႔ကမွ ခ်က္ထားေသာ အုန္းထမင္းမွာ မ်ားစြာ က်န္ရွိေသးေသာေၾကာင္႔ ထိုထမင္းႏွင္႔ပင္ စားေသာက္ရန္ျပင္ရေတာ႔ေလသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ထမင္း၀ိုင္းမွာ ျမင္သူတိုင္းသြားရည္ယုိခ်င္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဟင္းအမယ္စုံလင္စြာျဖင္႔ ပြဲေတာ္တည္ေလေတာ႔သည္။ 

ကၽြန္ေတာ္ ႏွင္႔ ငရဲျပည္

တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာဂ္႔တစ္ခုအတြက္ ပို(စ္)႕ေရးေနရင္း ေသသြားသည္။ ရုပ္မပါေသာ နာမ္သည္ ေပါ႔ ပါးစြာ လြင္႔ေမ်ာေနသည္။ အေမွာင္ထု တစ္ခုဆီသုိ႔ ဦးတည္ေနသည္ဟု ထင္သည္။ သိပ္မၾကာပါ ဆိုင္းဘုတ္ တစ္ခုကို ေတြ႔ရသည္။ ငရျဲပည္မွ ၾကိဳဆိုပါ၏ ...။ ၀က္သီးေတာ႔ နည္းနည္းထမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကၾကက္သား မၾကိဳက္ ၀က္သားပဲစားသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ၀က္သီးထျခင္းျဖစ္သည္။ ငရဲျပည္က ထင္သေလာက္ မခမ္းနားပါ။ လမ္းေတြမွာလည္း ခ်ဳိင္႔ေတြ၊ က်င္းေတြႏွင္႔။ ဒါေပမယ္႔ နည္းနည္းေတာ႔သန္႔သည္ဟု ထင္စရာရွိပါသည္။ ဗြက္ေတြဘာေတြ မရွိပါ။ လမ္းအနည္းငယ္ ေလွ်ာက္မိေသာအခါ ငရဲျပည္၏ စည္ကားမႈကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ 

ေတြ႔ရပါေတာ႔သည္။ ေစ်းတန္းၾကီးက အရွည္ၾကီး ျဖစ္သည္။ ေအာ္သူ၊ ေရာင္းသူမ်ားႏွင္႔ ငရဲျပည္က ကုန္ေစ်းတန္းအလားပင္ ထင္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္က စပ္စုလိုသျဖင္႔ ေဘးနားက ျဖတ္သြားေသာ ရုပ္ဆိုးဆိုးႏွင္႔ လူတစ္ ေယာက္ကို ေမးၾကည္႔သည္။

ေနာင္ၾကီး.. ဒါဘာပြဲေတာ္လည္း ဟင္..

မင္းငရဲျပည္ ေရာက္တာ သိပ္မၾကာေသးဘူး ထင္တယ္

ဟုတ္ကဲ႔ .. ကၽြန္ေတာ္ေသတာ နာရီပိုင္းပဲ ရွိပါေသးတယ္..

ေၾသာ္. ဂလို႔ကို.. ဒီေန႔က လျပည္႔ေန႔ေလ .. ဒါက ငရဲေစ်းပြဲေတာ္..

ဘယ္ႏွယ္႔ဟာပါလိမ္႔..။ နိဗၺာန္ ေစ်းပြဲေတာ္လည္း မဟုတ္။ မရွင္းသျဖင္႔ ထပ္ေမးမိျပန္သည္။

ငရဲျပည္က လျပည္႔ေန႔ရွိလို႔လား..

ထိုသူက ေၾကာက္လန္႔တၾကားျဖင္႔ ပါးစပ္ကို လက္ညဳိးႏွင္႔ ပိတ္ကာ တုိးတိုးေျပာဟု လုပ္ျပသည္။

ေဟ႔ေကာင္..တိုးတိုးေျပာပါကြ။ ငရဲျပည္မွာ ဘယ္ကလရွိမလဲ။ ဒါက လူ႕ျပည္က မီးသြယ္ထားတာ။ သူ႔တိုက အဲ႔ဒါကို လလို႔ ေခၚၾကတယ္ကြ။ တစ္ေနကုန္ မီးလာတဲ႔ ရက္ဆို လျပည္႔ေနလို႔ သတ္မွတ္တယ္။

ေၾသာ္... ဒီလိုလား..ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ာကဘယ္သူလဲ... ဒီကို ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ..။

ငါ႔နာမည္က ကိုျငိမ္းႏိုင္ကြ.. အင္တာနက္မွာ ဘေလာဂ္႔ေလး ေထာင္ထားတယ္ကြ..

ဒီကို ဘယ္လိုေရာက္လာသလဲဆိုေတာ႔... ပို(စ္)႔ေလးေတြေရးရင္ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္ေနရာ

ေရာက္ရင္ ျဖတ္ျဖတ္ထားခဲ႔လို႔ ေသတာနဲ႔ ငရဲျပည္ကို တန္းေရာက္တာပဲ...

ေနပါဦး.မင္းကေကာ ..ဘယ္သူလဲ...

ကၽြန္ေတာ္လည္း သန္လ်င္သားဆိုျပီး..ဘေလာဂ္႔ေလး ေထာင္ထားတာဗ်... ဘယ္လိုေၾကာင္႔ ငရဲျပည္

ေရာက္တာလဲေတာ႔ မသိေသးဘူး...

ေအး.. မသိေသးရင္ ငရဲမင္းၾကီးနဲ႔ သြားေတြ႔လိုက္ဦး.. ငါကေတာ႔ ဟိုဘက္ဘေလာဂ္႔ဂါ ငရဲအေဆာင္ကို သြားလိုက္ဦးမယ္...

ဟမ္... ငရဲျပည္မွာ အေဆာင္ရွိတယ္ ... ဟလား

အစတုန္းကေတာ႔ မရွိဘူးကြ...ေအး..ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘေလာဂ္႔ဂါေတြ ငရဲေရာက္တာမ်ားလို အေဆာင္

ေဆာက္ေပးထားရတယ္.. သြားလိုက္ဦးမယ္ကြာ... ေၾသာ္..ဒါနဲ႔ မင္းအကူအညီလိုရင္ မေရႊစင္ဦးဆီကို သြား သူက ငရဲေရာက္တဲ႔ ဘေလာဂ္႕ဂါေတြအတြက္ အကူညီေပးဖို႔ ေအဂ်င္စီ ဖြင္႔ထားတယ္.. သူကေတာ႔ ငရဲျပည္မွာ ၀ါအၾကီးဆုံးပဲ.. သြားျပီေဟ႔...ငါလည္း ေနာက္က်ေနျပီ...

ထိုရုပ္ဆိုးဆိုးႏွင္႔ ကိုျငိမ္းႏိုင္ဆိုေသာ လူၾကီးသည္ ထြက္သြားေတာ႔သည္။

 ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟိုၾကည္႔ဒီၾကည္႔ႏွင္႔ ဆက္ေလွ်ာက္သြားသည္။ တစ္ေနရာအေရာက္ေတာ႔ လူတစ္

ေယာက္ ကုန္းကုန္းကြကြႏွင္႔ တစ္ခုခုကို ရွာေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိုလူနားသို႔သြားကာ ၾကည္႔မိ သည္။

ဘာျဖစ္ေနတာလဲ.. ေနာင္ၾကီး.. ဘာကူညီေပးရမလဲ..

အာ..ဒီမွာ ျမွားေပ်ာက္သြားလို႔ ဗ်...

ဟမ္.. ခင္ဗ်ားက ျမွားနဲ႔ ဘာလုပ္မလို႔တုန္း...

ဟာ.. ဒီလူေတာ္ေတာ္ခတ္တာပဲ... ၀တ္စားဆင္ယင္ပုံေလး ဘာေလးၾကည္႔ပါဦးဗ်.. စြတ္ရြတ္ေျပာမေန နဲ႔။

မႏွင္းဆီ...သုိ႔

Connection ကမတက္

မီးက ပ်က္

မင္းကလည္း ငါ႔ကို ျဖတ္

ငါ႔ဘ၀ဟာ

ရိုမီယိုနဲ႔ ဂ်ဴးလိယတ္ထက္ေတာင္

ကံဆိုးပါတယ္

မႏွင္းဆီ .... ရယ္ ..

လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြ
စည္ပင္ကို ေၾကာက္သလို
မင္းနဲ႔ေ၀းမွာကို ေၾကာက္ခဲ႔ရသူပါ
(မင္းသိမွာပါ)

..........

ဒီမွာ မႏွင္းဆီ

ကိုရီးယားမၾကိဳက္တဲ႕ မယား

ရဲမဖမ္းတဲ႔ ကားနဲ႔

supply မထိတဲ႔ Dayေက်ာင္းသားဟာ

မတင္႔တယ္ပါဘူး..မႏွင္းဆီ

(ငါ႔ကို မထားခဲ႔ပါနဲ႔)

............

ယုံပါ..မႏွင္းဆီရယ္

Connection ေတြ ေကာင္း

လွ်ပ္စစ္မီးေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔

ျမန္မာျပည္ၾကီး ေျပာင္းမွ

မင္းကို ေမ႔မယ္

ဒါငါ႔ရဲ႕ သစၥာတရား ေပါ႔ကြယ္

*******

အိမ္ကို လြမ္းတယ္

ငါ႔အိမ္ပါလား

ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ေတြ တေရးႏိုးမွာ

ငါ႔လက္မွာ မင္နီေတြတေထြးၾကီးနဲ႔

တိုင္ကပ္နာရီက

လူမ်ဳိးျခား စံေတာ္ခ်ိန္ၾကားရတယ္

ငါအိမ္ကေလးကို လြမ္းေနတယ္

တိုးတက္ဖို႔ပါကြယ္

ခံစားခ်က္ေတြ နင္းျပီ

ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ တံခါးေပါက္ဆီ

ဒဏ္ရာေတြရင္းျပီး ထြက္လာခဲ႔တယ္

ငါ႔အိမ္ကေလးကို လြမ္းတယ္

ျပန္မေရာက္ႏိုင္ဖို႔

ေသခ်ာတဲ႔လား

ျမဴမႈန္ဆန္ဆန္ ေလာကဓံမွာ

ေလွာ္တက္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႔

အသက္ရႈသံအတြက္ ေလွာ္ခတ္ေနရတယ္

ငါအိမ္ကေလးကို လြမ္းတယ္

အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္

ျပန္သြားသူေတြျမင္တိုင္း ရင္ထဲမွာနင္႔တယ္

ငါသာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ဆို

အိမ္ကို ျပန္တယ္

အခုေတာ႔ ငါဟာ

ျပန္မလွည္႔ႏိုင္တဲ႔ ျမွားတစ္စင္းလို႔

မဆုံးႏိုင္တဲ႔ ပစ္မွတ္တစ္ခုဆီ

ဦးတည္ ၀ပ္တြားေနရတယ္

ငါလြမ္းတဲ႔ 

အိမ္ကေလးေရ

ပင္လယ္လႈိင္းလုံးေတြကို ေက်ာ္ျပီး

ျမစ္ကမ္းေဘးကို လာခဲ႔ကြယ္

မျမင္ရေပမယ္႔

ငါ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ မင္းကို   ေသခ်ာေထြးဖက္ခ်င္တယ္

********

ေမာ္ဒန္ ပုဂံျပည္

ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ၾကီး က်န္စစ္သားတို႔ ျပန္လာပါျပီ..

 ေရွ႕ေျပးဆတ္သားရဲ႕ ေလွ်ာက္တင္သံအဆုံးမွာ နန္းတြင္းတစ္ခုလုံး လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္သြားတယ္။ အဆိုးဆုံး ကေတာ႔ အေနာ္ရထာမင္းၾကီးေပါ႔။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ဒါက သူ႔ကိစၥကိုး။ ဥႆာကို ဂၽြမ္းအရမ္းပစ္တဲ႔ စစ္ သည္ေတြ ၀င္ေရာက္က်ဴးေက်ာ္တုိက္ခိုက္ေတာ႔ ဥႆဘုရင္က အေနာ္ရထာမင္းၾကီးကို အကူညီေတာင္း တယ္။ တစ္ဖက္စစ္သည္ေတြက တစ္ခ်ိန္လုံး ဂၽြမ္းပစ္ေနတာ ဥႆာပဲခူးက စစ္သားေတြ ခမ်ာ ေခါင္းေတြ မူးေနာက္ျပီး တစ္ခ်ဳိ႕ဆို ရူးေတာင္ရူးကုန္ပါျပီလို႔ e-mail ပို႔ ျပီး အကူညီေတာင္းတယ္။ ဖုန္းနဲ႔ဆက္သြယ္ လည္း ရေပမယ္႔ ၾကားျဖတ္နားေထာင္မယ္႔ ဟက္ကာေတြကို ေၾကာက္တာေၾကာင္႔ e-mail နဲ႔ပဲ လွမ္းပို႔ တယ္။ e-mail က ဒီလို ]]ဥႆာကို ဂၽြမ္း၀င္ စစ္သည္ေတြရူးခ်င္ ေက်းဇူးျပဳ၍ အကူညီေပးပါ အေနာ္ရထာ ဘုရင္.}}။ အေနာ္ရထာလည္း mail ရတာနဲ႔ ခ်က္ျခင္းပဲ ကူညီဖို႔ ျပင္ဆင္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သူ႔ရဲ႕ အားအထား ရဆုံး စစ္သူၾကီးေလးေယာက္ကို လႊတ္လိုက္တယ္။ မေရာက္ခင္ mail အရင္လွမ္းပို႔လိုက္တယ္။ သူပို႔လိုက္ ျပီေပါ႔ စစ္သူၾကီးေလးေယာက္ကို။ အဲ႔ဒီမွာ ေမလ္းပို႔တဲ႔သူ က မွားရိုက္ျပီး ေလးသိန္းျဖစ္သြားတယ္။ ဥႆာ ဘုရင္လည္း အရမ္းေပ်ာ္သြားတာေပါ႔။ စစ္သည္ေလးသိန္းဆိုေတာ႔ နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ ဂၽြမ္းစစ္ သည္ေတြေတာ႔ ေသျပီေပါ႔။ ဒါနဲ႔ပဲ ခ်က္ျခင္း ေမလ္းျပန္ပို႔လိုက္တယ္။ စစ္ပြဲႏိုင္ရင္ သူ႔ရဲ႕သမီးေတာ္ျဖစ္တဲ႔ မဏိစႏၵာကို ဆက္သပါ႔မယ္။ ေနာင္လည္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနသြားၾကမယ္လို႔ ပို႔လိုက္တယ္။ ဘာေျပာေကာင္း မလဲ အေနာ္ရထာၾကီး ေပ်ာ္လိုက္တာ ႏိုက္္ကလပ္ေတာင္ ေလးညဆက္တိုက္တက္လိုက္တယ္ဆိုပဲ။ ခိုင္လုံ တဲ႔သတင္းရပ္ကြက္က ရတာ။ ထားပါေတာ႔။ စစ္သူၾကီးေလးေယာက္လည္း ကားေလးစီးနဲ႔ စစ္တိုက္ဖို႔ ထြက္သြားၾကတယ္။ ဟိုလည္းေရာက္ေရာ ဥႆာဘုရင္လည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားတယ္။ ဘယ္ႏွာတုန္းဟ။ ဟင္..ေျပာေတာ႔ စစ္သည္ေလးသိန္းဆိုျပီး လာေတာ႔ ေလးေယာက္တည္း အေနာ္ရထာ ငါ႔ကို လိမ္တာပဲဆိုျပီးေတာ႔ ေဒါေတြခြီးေရာ။ အဲ႔မွာ က်န္စစ္သားက ဘာညာနဲ႔ ၀င္ျဖီးလိုက္တာအဆင္ေျပ သြားတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ သြားတဲ႔စစ္သူၾကီးေလးေယာက္ထဲမွာ က်န္စစ္သားက ရုပ္အေျဖာင္႔ဆုံး။ ေတာ္ကီကလည္း ဘာညွက္သလဲမေမးနဲ႔။ တစ္ခါတုန္းက နန္းတြင္းက ဆင္တစ္ေကာင္ မုန္ယိုျပီး လူေတြ လိုက္နင္းတာ။ နန္းတြင္းသူ၊ နန္းတြင္းသားေတြလည္း ေခြးေျပး၊၀က္ေျပး ေျပးၾက။ အေနာ္ရထာမင္းၾကီးဆို နန္းေဆာင္အေပၚထပ္ကေန ဆင္းကိုမဆင္းေတာ႔ဘူး။ တစ္ခါေတာ႔ နန္းတြင္းသူ တစ္ေယာက္ ေျပးရင္ေခ်ာ္ လဲသြားေရာ။ ဆင္ၾကီးက အေနာက္ကေျပးလာျပီး တက္နင္းဖို႔လုပ္တုန္း ရွိေသးတယ္…က်န္စစ္သားက ဆင္ၾကီးအေရွ႕ကေနေျပးရပ္ျပီး တစ္ခြန္းတည္းေျပာလိုက္တာ ဆင္ၾကီး အေနာက္ကိုျပန္လွည္႔ျပီးေတာ႔ သူ႕တင္းကုပ္ထဲကို တစ္ခါတည္းေျပး၀င္သြားေတာ႔တာပဲ။ နန္းတြင္းတစ္ခုလုံး အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းျဖစ္ သြားတယ္။ က်န္စစ္သားက တစ္ခြန္းတည္း ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ုမုန္ယိုေနတဲ႔ဆင္က လွည္႔ေျပးတယ္ဆိုေတာ႔ အံၾသစရာေပါ႔။ ဒါေတာင္ ဂ်ာနယ္တိုက္ေတြက မသိလို႔ သိရင္ လာျပီးအင္တာဗ်ဴးဦးမွာ။ အဲ႔ဒီမွာ အေနာ္ရထာ မင္းၾကီးက က်န္စစ္သားကို နန္းတြင္းေခၚျပီး ေမးေတာ႔တာပဲ။ ဆင္ကိုဘယ္လိုေျပာလိုက္ သလဲေပါ႔။ က်န္စစ္သားကေတာ႔ ေအးေဆးပဲျပန္ေျဖတယ္။ ေဟ႔ေကာင္ စံလွ မင္းမိန္းမမီးဖြားေနျပီ အျမန္ ျပန္လို႔ ေျပာလိုက္တာပဲ။ အဲ႔ေလာက္ထိ က်န္စစ္သားတို႔ ေတာ္ကီေကာင္းတာ ။ ဥႆာဘုရင္ေလာက္ေတာ႔ အေပ်ာ႔ေပါ႔။ ဒါနဲ႔ပဲ စစ္တိုက္ဖို႔လုပ္ ျပင္ဆင္ၾကတယ္။ ေလးေယာက္တည္းဆိုေတာ႔ က်န္စစ္သားက ေျပာက္ က်ားနည္းနဲ႔ တိုက္ဖို႔လုပ္တယ္။ ဥႆာဘုရင္က စစ္သူၾကီး ေျပာက္က်ားနည္းဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာပါ လဲ လို႔ေမးတယ္။ က်န္စစ္သားက ရွင္းျပတယ္။

(ဆက္ဖတ္ရန္)

အျပာေရာင္ Blue ဂီတ

ေတးသီခ်င္း ေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ လူေတြ ရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈ ေတြကုိ ေဖာ္ၫႊန္းၿပီး သီဆုိတတ္ ၾကပါတယ္။

အဲဒီလုိ ေဖာ္ၫႊန္းတဲ့ သီခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီး ရိွၾကတဲ့ အထဲကမွ စိတ္အားငယ္ ၀မ္းနည္းတဲ့ ခံစားခ်က္ကုိသာ အဓိက ထားၿပီး သီဆုိေလ့ရိွတဲ့ ေတးဂီတ တစ္ခုအေၾကာင္းကို ေျပာ ျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ညိႇဳးငယ္၀မ္းနည္း ျခင္းလို႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ Blues ေတးဂီတပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

Blues ေတးဂီတဟာ လူမည္းေတြရဲ႕ဂီတ တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၀၀ ျပည္႕ႏွစ္ေနာက္ပိုင္း အခ်ိန္ေတြမွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက စတင္ေပၚထြက္ ခဲ့ၿပီး တျဖည္းျဖည္း လူသိမ်ား လာခဲ့ပါတယ္။

၁၇ ရာစုနဲ႔ ၁၈ ရာစုအၾကားက ေက်းကၽြန္ ထားရိွတဲ့ စနစ္ေတြေၾကာင့္ Bluesဂီတ ထြက္ေပၚ လာခဲ့ရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အာဖရိက အေမရိကန္ လူမ်ဳိး ေက်းကၽြန္ေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ဘ၀ အေၾကာင္းေတြကို ေတးသီခ်င္းေတြလုိ႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ Blues ဂီတဟာ အႏွိမ္ခံ လူေတြရဲ႕ ဂီတတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ အတြက္ Blues သီခ်င္းေတြဟာ အေဆြးသီခ်င္းေတြသာ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ေရွးဦး Blues ဂီတသီခ်င္းေတြဟာ ဓမၼေတး သီခ်င္းေတြလုိ အဆြဲအငင္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါ၀င္ ေနတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ Blues  ဆုိတဲ့ အေခၚ အေ၀ၚဟာ Blues devils ဆုိတဲ့ စကားလံုးက ဆင္းသက္လာတာပါ။ ညႇိဳးငယ္ ေနတဲ့ ကေ၀ေတြလုိ႔ အဓိပၸာယ္ရၿပီး ၁၇၉၈ ခုႏွစ္က ျပသခဲ့တဲ့ ျပဇာတ္၊ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုရဲ႕ နာမည္ကို ယူၿပီးသံုးႏႈန္းထားတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

SOUL ဂီတေပ်ာက္ကြယ္ မသြားခင္

ဒီေန႔ေခတ္မွာ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အရင္ ေခတ္ကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဂီတ ေရစီးေၾကာင္း ထဲမွာ ေမ်ာပ ေနၾကတဲ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဂီတေတြဟာ အမ်ားေသာ အားျဖင့္ လူမည္း ဂီတေတြသာ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။

လူမည္းေတြက စတင္ခဲ့တဲ့ ဂီတေတြဟာ ပရိသတ္ေတြ ၾကားထဲမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေရပန္းစား ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဥပမာ ေျပာရရင္-Disco, House, Blues, Hip Hop စတဲ့ ဂီတေတြဟာ လူမည္း ဂီတေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္ မွာေတာ့ အရိပ္အေယာင္ အနည္းငယ္ မွ်သာ က်န္ရွိေတာ့တဲ့ လူမည္းဂီတ တစ္မ်ဳိးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပး ခ်င္ပါတယ္။အဲဒီ ဂီတကေတာ့ Soul ဂီတပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

Soul ဂီတဟာ ေျမာက္ အေမရိက ႏိုင္ငံေတြက စတင္ေပၚ ထြက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက ေပၚထြက္ရာ ေနရာကေတာ့ ခ်ီကာဂို ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ၿပီး၊ နယူးေယာက္၊ ဒီထေရာ့၊ ဖန္ဖစ္(စ)၊ ဖေလာရင့္(စ) အစရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ေတြ မွာလည္း ေဒသလိုက္ ကိုယ္ပိုင္ Soul ဂီတေတြကို ဖန္တီးခဲ့ ၾကပါတယ္။ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ အတြင္းမွာ Doo Wop လို႔ အမည္ရတဲ့ ဂီတတစ္ခု ေပၚထြက္ခဲ့ ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ Gospel ဂီတဟာလည္း အာဖရိက၊ အေမရိကန္ လူမ်ဳိးေတြေၾကာင့္ အေတာ္ေလး ေနရာရ ေနခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္မွာေတာ့ အဲဒီဂီတ ႏွစ္မ်ဳိးဟာ တျဖည္းျဖည္း ေပါင္းစပ္သြားၿပီး Soul ဂီတျဖစ္လာ ခဲ့တယ္လို႔ တခ်ဳိ႕က ေျပာၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း Soul ဂီတဟာ Gospel နဲ႔ R&B ေပါင္းစပ္ ထားတာလို႔ ဆိုၾကျပန္ ပါတယ္။

Soul ဂီတဟာ လူမည္း ဂီတတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ Soul ဂီတမွာ ပရိသတ္ ေတြကို ဆြဲေဆာင္ေနတဲ့ အဓိက အရာကေတာ့ လက္ခုပ္သံ မ်ားမ်ားပါတဲ့ စည္းခ်က္ေတြနဲ႔ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ ထားတာမ်ဳိး မဟုတ္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ လႈပ္ရွားမႈ ကကြက္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ Solo နဲ႔ Chorus ၾကားထဲမွာ သီခ်င္း သီဆိုတတ္တဲ့ အမူအက်င့္ ကလည္း ထူးျခား လွပါတယ္။ တစ္ခါ တေလမွာ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ထားျခင္း မရွိဘဲ သီခ်င္းဆိုေနရင္းနဲ႔ သီခ်င္းစာသားေတြကို ထပ္တိုးျဖည့္ၿပီး လက္တန္း သီဆိုထားတာမ်ဳိးကိုလည္း ေတြ႕ရ  တတ္ပါတယ္။ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ စတင္ေပၚထြက္ ခဲ့တဲ့ Soul ဂီတဟာ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ အတြင္းမွာ ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ Hard Gospel ဂီတရဲ႕ ပံုစံေတြ အမ်ားႀကီး ပါ၀င္ ေနတာကိုေတာ့ ျငင္းလို႔ မရပါဘူး။

Soul ဂီတရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းမွာ ထင္ရွားတဲ့ အႏုပညာရွင္ ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ အႏုပညာရွင္ေတြကေတာ့ Ray Charles နဲ႔ Curtis May field တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။  Ray Charles ဟာ Soul ဂီတကို စတင္ တီထြင္ခဲ့သူလို႔ ေျပာစမွတ္ ရွိခဲ့ ၾကပါတယ္။ I Got a Woman ဆိုတဲ့ သီခ်င္းဟာ Ray Charles ရဲ႕ အႏုပညာ သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ လူႀကိဳက္ အမ်ားဆံုး ခံရတဲ့ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ Ray Charles ဟာ ကေလး ဘ၀ကတည္းက မ်က္စိအလင္း ကြယ္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့  သူဟာ သူ႔ရဲ႕ Soul သီခ်င္းေပါင္း မ်ားစြာေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေမတၱာကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ Ray Charles  အမ်ားဆံုး သီဆိုတဲ့ သီခ်င္း ပံုစံကေတာ့ က႐ုဏာ သက္ဖြယ္ရာ သီခ်င္း ပံုစံေလးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ Curtis May field ကေတာ့ အေမရိကန္ ေျမာက္ပိုင္းရဲ႕ ဂီတ ဖခင္ႀကီးလို႔ သိရပါတယ္။ Soul ဂီတနဲ႔ ထင္ရွားခဲ့တဲ့ အျခား အေစာပိုင္း အႏုပညာရွင္ေတြ ကေတာ့ Sam Cooke, James Brown နဲ႔ Solomon Burke တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ Soul ဂီတကို အမွီျပဳၿပီး ထြက္ေပၚလာတဲ့ ဂီတေတြ ထဲမွာ Psychedelic rock, funk နဲ႔ House ဂီတတို႔ ပါ၀င္ပါတယ္။ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္တို႔မွာ Disco ဂီတနဲ႔ funk  ဂီတဟာ Soul ဂီတထက္ကို ပိုၿပီး လူႀကိဳက္ မ်ားခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ အဆံုးမွာေတာ့ အရွိန္ အဟုန္ေကာင္း ေကာင္းနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ Disco ဂီတနဲ႔ funk ဂီတကို ပရိသတ္ေတြက ၿငီးေငြ႕စ ျပဳလာၾကၿပီး Soul ဂီတကို တျဖည္းျဖည္း လူႀကိဳက္မ်ား လာၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Soul ဂီတဟာ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ အဆံုးမွာ စတင္ေက်ာ္ ၾကားခဲ့တယ္လို႔ ေျပာလို႔ ရပါတယ္။ Soul ဂီတမွာ British-Soul, Blue-eyed Soul, Psychedelic Soul နဲ႔ Neo-Soul ဆိုၿပီး အစရွိတဲ့ ဂီတပံုစံ ခြဲေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိ ေနပါတယ္။ Psychedelic Soul ဂီတကေတာ့ Psychedelic rock နဲ႔ Soul ဂီတတို႔ ေပါင္းစပ္ထားတာ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ Blue-eyed Soul ကေတာ့ R&B နဲ႔ အလား သဏၭာန္တူၿပီး လူျဖဴအႏု ပညာရွင္ေတြ သီဆိုတဲ့ Soul ဂီတ တစ္မ်ဳိးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မွာ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ Soul ဂီတရဲ႕ လူျဖဴ အႏုပညာ ရွင္ေတြကေတာ့ Taylor Hicks, George Michae နဲ႔ Amy Winehouse အစရွိတဲ့ ေခတ္သစ္ Soul အႏုပညာ ရွင္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ British Soul ဂီတဟာလည္း ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မွာပဲ စတင္ေပၚထြက္ ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အဂၤလန္ လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အႏွစ္သက္ဆံုး ဂီတတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ Neo-Soul ဂီတကေတာ့ R&B နဲ႔ Hip Hop တို႔ ကို ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ ဂီတတစ္ခု ျဖစ္ၿပီး ၁၉၇၀ ခုႏွစ္မွာ စတင္ခဲ့ ပါတယ္။ သီခ်င္းထဲမွာ ကဗ်ာ စာသားလို သီခ်င္း စာသားေတြ ပါ၀င္ေနတာ ဟာလည္း Neo-Soul ဂီတရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အခ်က္ တစ္ခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

Soul ဂီတဟာ လူမည္းေတြက တီထြင္ခဲ့တဲ့ ဂီတတစ္ခု ျဖစ္ေပမယ့္ လည္း Soul  ဂီတေက်ာ္ၾကား လာၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ လူျဖဴေတြ ဟာလည္း Soul ဂီတကို သေဘာက် ႏွစ္ၿခိဳက္ ခဲ့ၾကၿပီး Soul ဂီတ လူျဖဴ အႏုပညာရွင္ ေတြလည္း ေပၚထြက္လာ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Soul ဂီတဟာ လူျဖဴေတြနဲ႔ လူမည္းေတြကုိ ေပါင္းစည္းေပး ခဲ့တဲ့ ဂီတတစ္ခု လို႔ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။ Soul ဂီတဟာ ယေန႔ေခတ္ လူငယ္ေတြနဲ႔ အနည္းငယ္ ေ၀းကြာေနတဲ့ ဂီတတစ္ခု ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ Soul ဂီတဟာ တစ္ခ်ိန္က ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ ဂီတ တစ္ခုပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ Soul ဂီတ ေပ်ာက္ကြယ္မသြား ခင္မွာ လူငယ္ေတြအတြက္ သိသမွ်၊ မွတ္သမွ် လက္ဆင့္ကမ္း ေပးလိုက္ရ ပါတယ္။