ငါေသသြားခဲ႔ရင္.. ဆိုတဲ႔အေတြးက ေသခ်ာေတြးၾကည္႔ရင္ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ဒီဘ၀ကေနေသသြား ရင္ ငါဘာျဖစ္သြားမလဲ။ လူပဲျပန္ျဖစ္မွာလား။ ငရဲကိုပဲသြားရမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္.. ၀ိဥာဥ္ဘ၀နဲ႔ပဲ ဆက္လက္ ရွင္သန္သြားရမွာလား။ ေတြးရင္တကယ္ပဲ ေၾကာက္မိပါတယ္။ လူဆိုတာမျမင္ႏိုင္တဲ႔အရာေတြကို ေတြး ေၾကာက္တက္တဲ႔ သဘာ၀ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အခုတေလာ supernatural ဆိုတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသရဲဇာတ္လမ္းတြဲ ေလးတစ္ခုကို စိတ္၀င္တစားၾကည္႔ျဖစ္တယ္။ ဇာတ္လမ္းမွာ ညီအကို ႏွစ္ေယာက္က သရဲ၀ိဥာဥ္ေတြကို လိုက္ ႏွိမ္ႏွင္းတဲ႔ကားပါ။ စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ အဲ႔ဒီမွာ ၀ိဥာဥ္ေတြရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈက အရမ္းေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ လူေတြဟာ ေသသြားတယ္။ ကုသိုလ္ထက္၊ အကုသိုလ္က မ်ားတဲ႔အခါ ငရဲကို သြားရတယ္။ ငရဲ ကျပန္တက္လာတဲ႔အခါ သူတို႔မွာသြားစရာေနရာမရွိဘူး။ ျမန္မာအယူအဆနဲ႔ဆိုရင္ေတာ႔ ျပိတၱာေတြေပါ႔။ သူတို႔ ဟာ သူတို႔ရဲ႕ဘ၀ၾကီးကို ေၾကာက္လန္႔ေနတယ္။ ငရဲကို ျပန္မသြားခ်င္ဘူး။ သူတို႕ရဲ႕ဘ၀ကို လူေတြကိုေျပာျပဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္။ ဒါေပမယ္႔ လူေတြရဲ႕ စက္ဆုပ္ရြံရွာတဲ႔ ေၾကာက္လန္႔မႈေတြကိုပဲ ရတယ္။ အဲ႔ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ဟာႏွစ္ ေပါင္းမ်ားစြာ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာရွင္သန္ေနရတယ္။ ထြက္ေပါက္ပိတ္ေနတဲ႔ သူတို႔ဘ၀ကို ေဒါသေတြက အေမွာင္ ဖုံးျပီး လူသားေတြကို ထြက္ေပါက္အျဖစ္အသုံးခ်လာၾကတယ္။ လူေတြသတ္တယ္။ လူသားေတြကို ၀င္ေရာက္ ပူးကပ္ျပီး လူ႔ဘ၀မွာ ရွင္သန္ေနထိုင္ဖို႔ၾကိဳးစားၾကတယ္။ ဒါေပမယ္႔ေနာက္ဆုံးမွာ ႏွိမ္ႏွင္းခံရတဲ႔အခါ ငရဲကို ျပန္ ေရာက္သြားျပန္တယ္။ ဒီလိုန႔ဲ အျငိဳးအေတးၾကီးမားစြာနဲ႔ ငရဲတလွည္႔၊ ၀ိဥာဥ္ဘ၀တလွည္႔နဲ႔ ရွင္သန္ေနရရွာ တယ္။ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ဘ၀ဟာ သနားစရာအေတာ္႔ကို ေကာင္းပါတယ္။ အဲ႔ဒီမွာ ကၽြန္ ေတာ္စဥ္းစားမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေသသြားခဲ႔ရင္ေကာ၊ ဒီလိုထြက္ေပါက္ပိတ္တဲ႔ ဘ၀မ်ဳိးကို ေရာက္မွာကို ေတြးေၾကာက္မိတယ္။ ျမန္မာအယူအဆမွာေတာ႔ အမွ်ေ၀ေပးတာ၊ ေသသူအတြက္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္ ေပးတာမ်ဳိးေတြ ရွိေပမယ္႔ အမွ်ေတာင္မေခၚႏိုင္တဲ႔ ျပိတၱာဘ၀မ်ဳိးကို ေရာက္သြားခဲ႔ရင္ ဘယ္လိုျဖတ္ သန္းရမလဲ။ ဒါဆို အေျဖက ရွင္းရွင္းေလးပါ။ ရွင္သန္ေနထိုင္စဥ္အတြင္းမွာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္လုပ္ေပါ႔။ ဒါ ေပမယ္႔ လူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းေနၾကတာပါပဲ။ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ ဆိုတာကိုလည္း မသိၾကပါဘူး။ ဘယ္သူမွလဲ ငါေသသြားခဲ႕ရင္ ဘယ္ဘုံဘ၀ကို ေရာက္သြားမလဲ လို႔ ေတြးေတာပူပန္သူက ရွားပါတယ္။ တကယ္ရင္ဆိုင္ရတဲ႔အခါ အဲ႔ဒီ အေျခေနၾကီးကို လက္ခံႏိုင္ပါ႔မလား။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အေတြးေခၚေတြက ေခါင္ခ်င္ရင္လည္း ေခါင္ေနပါလိမ္႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ေတြးမိတာ တစ္ခုရွိတယ္။ ငါအသက္ၾကီးလာလို႔ လူၾကီးျဖစ္သြားရင္ ဘယ္လိုပုံစံမ်ဳိးၾကီးနဲ႔ ေနထိုင္ရမလဲလို႔ ခဏခဏ ေတြးျပီး ရင္ခုန္မိတယ္။ေသျခင္းတရားဟာ ၾကီးမားတဲ႔ အလွည္႔အေျပာင္းတစ္ခုပါ။ တစ္ခ်ိန္က်ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ လူ႔သားေတြကို ျပန္ၾကည္႔ရတဲ႔ အေနထားတစ္ခုကို ေရာက္ၾကရမွာပါ။ တခ်ဳိ႕ရွိပါတယ္။ ေသသြားတာကို မသိတဲ႔အျဖစ္မ်ဳိးေတြ၊ ရက္လည္ဆြမ္းသြပ္ျပီး အမွ်ေ၀မွ ငါေသသြားတာပါလားလို႔ ေၾကာက္ လန္႔တၾကား ျဖစ္ခဲ႕ရတဲ႔ သူေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ အဲ႔ဒီအခါက် ကုသိုလ္ေကာင္းမႈလုပ္ခ်င္ရင္ေတာင္ လုပ္ခြင္႔ မရ ေတာ႔တဲ႔ ဘ၀မ်ဳိး ေရာက္ၾကရမွာပါ။ က်န္ရစ္တဲ႔ မိသားစုက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ေပ်ာက္ထား ခဲ႔ရင္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္လိုဘ၀မ်ဳိးနဲ႔ ေနထိုင္ရတယ္ဆိုတာကို မသိခဲ႔ရင္ အဲ႔ဒါဟာ ေၾကာက္စရာၾကီးပါ။ အဲ႔ ဒီအခါ ခုနက ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ႔ supernatural ထဲကလို ထြက္ေပါက္မရွိတဲ႔ ၀ိဥာဥ္ေတြဘ၀ကို ေရာက္သြားရ တဲ႔အျဖစ္မ်ဳိးကို ေရာက္သြားခဲ႔ရင္ ဆိုျပီး ေတြးျပီး ေၾကာက္ေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မွာ အဲ႔ဒီအေတြးေတြ ၀င္ျပီး ကတည္းက ေနျခင္းညျခင္း ေသေတာ႔မဲ႔လူလိုပဲ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ရွာၾကံျပီး လုပ္ေနမိတာပါပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုလည္း နည္းနည္းေတာ႔ သတိရွိေစခ်င္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘုရားေဟာခဲ႔သလိုပါပဲ လူဆိုတာ ေကြးေသာလန္႔မဆန္႔မီ၊ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီ ေသသြားႏိုင္ပါတယ္။ အဲ႔ဒီေတာ႔ ငါေသသြားခဲ႔ ရင္ ဆိုတဲ႔ အေတြးကို နည္းနည္းေလာက္ေတာ႔ ေတြးၾကည္႔သင္႔ပါတယ္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment